رهبر

رهبر یک کشور مانند شخصی است که در نوک یک برج نشسته است.

مردم کشور نیز مانند اجزاء تشکیل دهنده آن برج هستند. اگر مردم کشور دست از حمایت از رهبر و رئیس آن کشور دست بردارند جایگاه آن شخص در نوک ساختمان متزلزل میشود.

این اتفاق برای محمدرضا افتاد و جایگاه خودش را در بین مردم از دست داد و در بالای برج کشور می لرزید. او که این حالت را دید به دنبال ثبات در جایگاهش می گشت لذا دست به دامن غربی ها شد تا ساختمان کشور را به آرامش برگرداند.

اما او نمی دانست که هیچکس نمیتواند جای مردم را برای او پر کند و وقتی مردم زیر او را خالی کردند با سر به زمین خورد.