به گمانم بدترین نوع رفتار خداوند با یک انسان این است که او را به حال خود بگذارد. رها. این شروع افتادن مشکل های واقعی است. آدمی چنین اسیری را می ماند که سال هاست در اتاق انفرادی مانده. هیچ دری نیست. راه فراری نیست. در چنین اوضاعی است که شخص در زندان اوهام خویش نیز اسیر می گردد. پرسه در خیال. وهم در وهم. بیراهه ای در بیابان. از چنین آدمی ادعای نبوت نیز بعید نیست. آورده اند که «محمدرضا پهلوی اعتقاد داشته است باید کارهایی را در زمین انجام دهد که کسی قادر به انجام آن نیست، این که خلیفۀ خدا بر روی زمین است.» او را درک کنید، شاید هر کسی جای او باشد.
انقلاب سفید ؛ 16 ، چ تهران ؛ وزارت دربار شاهنشاهی ،1966 م
دیدگاه ها