تلفات سازمان مجاهدین خلق
تلفات سازمان مجاهدین خلق ، طی ضربه مزبور، از طرفی به لحاظ کیفی خیلی بالا بود. و آن را دچار فقر شدید نسبت به کادرها و اعضای مؤثر کرد.
و از سوی دیگر، نحوه ضربه و مجهول ماندن علت آن، سازمان را به یک سراشیبی هولناک تاکتیکی انداخت که «عملیات مهندسی» نام گرفت.
مهمترین تلفات سازمان، نتیجه حمله به پنج پایگاه (خانه تیمی) مهم مرکزی در تهران بود:
پایگاه کامرانیه، پایگاه ستّارخان، پایگاه نارمک، پایگاه جلال آلاحمد، و پایگاه 21 متری جی .
شورای ملی مقاومت
بنیصدر خود در مورد زمینههای تشکیل شورای ملی مقاومت چنین گفته است:
ماهی پیش از کودتای 30 خرداد 1360، آیهاللّه [سیدرضا ]زنجانی نزد اینجانب آمد و گفت که 7 یا 8 سازمان به این نتیجه رسیدهاند که اصرار مداوم شما بر تشکیل یک جبهه سیاسی بر حق بوده است.
اینک میخواهند این جبهه را تشکیل بدهند. تا آنجا که به یاد دارم سازمانها عبارت بودند از:
جبهه ملی، نهضت آزادی، حزب ملت ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، جاما، رنجبران، فداییان خلق… .
ترور سر انگشتان
در چارچوب ترور سر انگشتان ، هر یک از افرادی که حامل نشانهای آشکار از حمایت نظام جمهوری اسلامی بودند، توسط تروریسم سازمان به عنوان پاسدار و سرانگشت رژیم، هدف محسوب میشدند.
تظاهر و تزویر
سازمان در تبلیغات خود با پرداخت حماسی و عاطفی و تظاهر و تزویر بر سوابق اعضای اولیه و برخی حوادث و وقایع مربوط به دوران مبارزات اعضای سابق، بسیار تأکید میکرد.
بدین وسیله با تحریک شور و عاطفه و احساسات جوانان، به مرور عده زیادی را به سمت خود جذب میکرد.
تصویب عدم کفایت سیاسی بنیصدر
طرح دو فورتی آییننامه چگونگی بررسی و تصویب عدم کفایت سیاسی بنیصدر ، که از طرف تعدادی از نمایندگان، تقدیم مجلس شورای اسلامی شده بود، در 27 خرداد پس از سخنان موافقان و مخالفان، مورد تصویب قرار گرفت.
میلیونها تن از مردم در تجمعها و تظاهرات مختلف سراسر کشور و نیز نمازهای جمعه 29 خرداد، از اقدام مجلس حمایت کردند و خواستار عزل و محاکمه بنیصدر شدند.
طرح مالک و مستاجر
به دنبال طرح مالک و مستاجر ، خط خروج نیرو های سازمان ، به اجرا گذاشته شد.
لذا در تکمیل این طرح، گلوگاههای خروجی تهران و استانهای کردستان و سیستان و بلوچستان توسط نیروهای امنیتی واعضای سابق و نادم گروهها – که با مأموران همکاری میکردند – تحت کنترل قرار گرفت.
«طرح مالک و مستأجر»، که اجرای آن حدود 3 ماه (تا نیمه آذر ماه 1361) به طول انجامید، انزوای بیشتر سازمان را در پی داشت.
برخورد فرقهای سازمان مجاهدین خلق
برخورد فرقهای سازمان مجاهدین خلق با خانوادهها، پس از رفتن به عراق شدت بیشتری پیدا کرد.
تشکیلات در ازدواجهای تشکیلاتی مشکلی نداشت.
در این ازدواجها، عشق و عاطفه همسری مطرح نبود و اغلب قریب به اتّفاق ازدواجها اجباری و مصلحتی بود.
از این رو زن و شوهرها اعتماد چندانی به یکدیگر نداشتند.
چند ساعت در هفته با هم بودند و بعد، هر کس به قسمت تشکیلاتی خود میرفت.
حضور در کردستان عراق
هواداران و سمپاتهای فعّال فرار کردند و با حضور در کردستان عراق موجب تقویت تشکیلات کردستان گردیدند.
ابراهیم ذاکری، عنصر قدیمی مرکزیت، کمکم جای خود را در بین دیگر مسئولین سازمانی محکمتر کرد.
او به عنوان فرمانده کردستان با نام مستعار «صالح» اقدام به گسترش پایگاههای نظامی سازمان در آن منطقه کرد دولت عراق، به منظور تقویت این گروه، امکاناتی همچون خانههای مستقل در بغداد، موصل و کرکوک و غذای مناسب و پول کافی و تسلیحات رزمی و تقویت رادیو در اختیار سازمان گذارد.
جزوه ی سبز
اولین جزوهای که این مقالات در آن چاپ شد، به دلیل کمبود کاغذ سفید تحریر، روی کاغذ سبز تجارتی چاپ شد، به جزوه ی سبز معروف گردید.
نشریات بعدی نیز – به رغم تفاوت رنگ اغذ – بدین نام خوانده شد.
از همان اوایل پاییز 52، تقی شهرام سلسله مقالات و یا – صرفا – طرح سؤالات و شبهاتی را به قصد سست کردن اعتقاد اسلامی اعضا، در نشریه داخلی سازمان (که همه اعضا موظف به مطالعه و آموزش آن بودند) آغاز کرد.
جذب زنان به سازمان
از سال 1348 شاهد جذب زنان به سازمان بودیم.
شاید بتوان گفت سازمان – تا آن زمان – یک «تشکیلات مذکر» بود.
در آغاز کار، به دلیل اینکه ازدواج امری وابستگیآور تلقی میشد.
دلیلش این بود که با دیدگاههای محمد حنیفنژاد – که «ناوابستگی خانوادگی» را تئوریزه کرده بود – مغایرت داشت.
همچنین وارد کردن دختران و زنان اشکال بنیادی و تشکیلاتی داشت.
# شورای ملی مقاومت
دیدگاه ها