ایران معاصر

دو پدیده بارز در زمان پهلوی، همجسگرایی و بهایی گری است. سران مملکتی باید جلوی فساد را بگیرند، نه اینکه به دامن بزنند. کشوری که مردمی هوس باز و بی دین پیدا کند، فتح آن کار آسانی است. این مسئله چیزی بود که مراجع و مردم از آن با خبر شده بودند، و هر طور که می شد باید جلوی این مسئله می ایستادند. افراد در صدر قدرت مبتلا به همجنسگرایی بودند و این کار را انجام می دادند. افرادی همچون شخص شاه و هویدا. هویدا را شخصی مخنث می دانستند، یعنی بین حالات زنانگی و مردانگی سردرگم بود.[1]

[1] دخترم فرح، ص296و306

شاید علاقه داشته باشید


منفعت

دسته بندی : پهلوی

احترام

دسته بندی : پهلوی

ثروت مردم

دسته بندی : پهلوی

دیدگاه ها